Zes jaar ondernemerschap: zes persoonlijke lessen
In deze blog deel ik mijn zes lessen van het zelfstandig ondernemerschap. En ik eindig met een cadeautje voor jou.
In deze blog deel ik mijn zes lessen van het zelfstandig ondernemerschap. En ik eindig met een cadeautje voor jou.
Heleen is het zat. Spuugzat. Ze kan de muren van haar “thuiskantoor” niet meer zién! Ze klaagt erover tegen haar man, die met allemaal goedbedoelde dooddoeners komt. Jaja, ze is opgelucht, want het land gaat weer open. Ja ja, ze mag (heel) af en toe naar kantoor.
Marloes staart naar haar beeldscherm met hoofden en zwarte vlakken en voelt zich belabberd. Hoezo zegt niemand iets? Voor de 2e keer -hoorbaar geïrriteerd- vraagt ze: “Wie gaat dit punt oppakken?”.
“Ik had dit never nooit moeten doen”. Haar stem slaat over. Ze slikt nog een keer. “Dat extra team waarnemen was de nekslag”. Maar ze werd overvallen door de vraag. En wie moest het anders doen?
Om eerlijk te zijn vielen de eerste weken als interim manager op mijn nieuwe klus me zwaar. Twee teams in een voor mij nieuwe sector, drie dagen per week. Heen en weer tussen verschillende locaties.
Bas ploft op zijn flex-stoel en roept het uit: “Ik word gek van die mail!”. Theatraal gooit hij zijn handen in de lucht. Hij heeft net een energievretend MT-overleg achter de rug en moet zo weer door naar een bila met Hanneke.
Tijdens het coachingsgesprek in het bos stel ik Emma deze vraag. Daar moet ze over nadenken. Dan zegt ze: “Gewoon, ‘s avonds met een serie op de bank. Nadat de kinderen goed en wel op bed liggen natuurlijk
Steven staart naar buiten, hij kan zich niet concentreren. Hij voelt zich onzeker en gepasseerd, sterker nog, hij ís gepasseerd. Zonder hem te informeren is Rob – de supersenior van zijn afdeling- naar de directeur gestapt.
Esther wrijft in haar ogen en tuurt naar het scherm. Ze ziet tot haar schrik dat het al 18:00 uur is geweest. Ze baalt dat ze weer niet aan het jaarverslag is toegekomen en voor haar gevoel alleen maar achter de feiten is aangehold vandaag.
Jeetje alweer dat gedoe. Martin rolt met zijn ogen en kijkt geïrriteerd naar zijn mails. Hij ziet het boze heen-en-weer ge-mail van Roos naar Herman en terug, over die lastige vraag vanuit het grote ICT-project. En hijzelf staat in de cc.